Thursday, August 13, 2009

一首诗

中学时期的一位友族朋友要结婚了。
他以前跟我很要好。
常常kacau我。
人家说他喜欢我,他说他只把我当妹妹。

现在他要结婚了,新娘不是我。酸溜溜的。
那天网上这样跟ZZ说,他当真了。哈。
我恍然大悟原来我已经长大到会随时随地收到红炸弹的年纪了。

我记得在中五的毕业纪念册,他写了一首诗给我。
我当时读了很感动。
一直到现在,都是。
那是我收到的第一首诗。
好像也是最后一首。

SAHABAT SAINTIFIK
Persahabatan kita,
Tulus, suci, setulennya air tulen
Tidak berasid atau beralkali
Kasihku pada mu,
Bukannya granit, tetapi intan
Baik pancaran sinar-x,
Yang daku pasti,
Menembusi nukleus hatimu.

Andainya rintangan mendatang,
Selari mahupun sesiri,
Hubungan kita umpama ikatan ionic
Dan ku tahu,
Electron petala terluar hatimu,
Adalah keelektronegatifan
Yang cenderung menerima electron niatku ini.

Andainya kita berjauhan,
Kukirim rinduku melalui gelombamg bunyi,
Sesungguhnya kau tetap di ingatanku
Aku tetap ingatmu hingga ke infiniti

我想他可能忘记了他写过这首诗。
却被我收藏了他那时的稚嫩和纯朴。

现在他要结婚了,我衷心祝福他和妻子
永远幸福。
我的马来哥哥。

1 comment: